Wojna dotyka także dzieci i matki. Jak im pomagamy?

• Po wybuchu wojny blisko 200 tys. dzieci z Ukrainy trafiło do polskich szkół, by tu kontynuować edukację
• Do Polski uciekły także kobiety w ciąży lub z bardzo małymi dziećmi. One potrzebowały specjalnej opieki i pomocy

Szkolne przyjaźnie i integracja

Wojna to nie tylko sprawa dorosłych: dotyka ona również, a może nawet przede wszystkim, dzieci. Polska, dosłownie z dnia na dzień musiała przyjąć do swojego systemu edukacyjnego blisko 200 tys. dzieci. Praktycznie nie było w naszym kraju szkoły, która by nie udzieliła wsparcia młodym przybyszom zza wschodniej granicy.

– Dziewczynka, która w ubiegłym roku przyjechała do nas z mamą, bez wątpienia skradła serca wszystkich pracowników i także dzieci w swojej klasie. Kiedy postanowiły wrócić, były łzy i dużo wzruszeń, ale oczywiście dzieci pozostają w kontakcie – opowiada Michał Różański, dyrektor szkoły podstawowej nr 26 w Łodzi.

Pomogły również rozwiązania legislacyjne w ramach specustawy, w której znalazły się ułatwienia w uznawaniu dokumentów czy kontynuowaniu kształcenia na polskich uczelniach.

Posłuchaj

2:23

Ukraińskie dzieci w polskich szkołach (Pora na Trójkę)

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

Specjalna pomoc dla matek

Wśród uchodźców znalazły się również kobiety w zaawansowanej ciąży, takie, które urodziły przed kilku dniami lub kilku tygodniami, a także te z kilkumiesięcznymi niemowlętami. One potrzebowały specjalnej pomocy.

– Pomagałam od samego początku: jak były zbiórki ubrań, jak każda mama posiadająca za dużo ubrań dla swoich dzieci, dzieliłam się nimi, dzieliłam się żywnością, pomagałam robić zakupy – wspomina Anna Kłos, koordynatorka w Domu Matki na warszawskiej Białołęce. – Okazało się, że bardzo dużo dziewczyn nie jest w stanie zadbać o siebie, bo ich specyficzna sytuacja na to nie pozwala. Jeśli dziewczyna jest w ciąży albo ma malutkie dziecko, kilkumiesięczne, kilkutygodniowe czy nawet kilkudniowe, to ona potrzebuje tej pomocy – wyjaśnia.

Koszmar wojennej ucieczki

– Każda mama, która rodziła, wie, że kilka dni po porodzie przebyć 1000 km, aby zapewnić bezpieczeństwo dla siebie i swojej rodziny, to jest niewyobrażalne. To nie jest tak, że możemy wsiąść w auto i pojechać. Wydostać się z okupowanego terenu, gdzie lecą bomby, bo przecież o tym mówimy, to nie jest taka prosta historia. Najczęściej to nie jest „wsiąść w auto”. Trzeba najpierw pokonać spory odcinek pieszo, znaleźć autobus, który ją stamtąd wywiezie, znaleźć kogoś, kto pomoże jej uciec, nawet wydostać się spod gruzów – tłumaczy rozmówczyni Karola Gnata i Radosława Nałęcza. – Jedna z kobiet jest u nas tylko dlatego, że jej córka uparła się, że chce śniadanie wcześniej. Kuchnia była w drugim końcu i kiedy ta kobieta przygotowywała jedzenie dla dziecka, w tamtą część uderzyła bomba – opowiada.

– Gdyby miała wstać o normalnej porze, to już by nie żyła. A tak przyjechała do nas, urodziła w Polsce cudownego chłopca. Ale to, co przeżyła, to, że wyciągała szwagierkę spod gruzów domu, zostanie z nią na całe życie – wskazuje.

Przeczytaj także

• "Najważniejszym zadaniem jest przygotowanie żłobków i przedszkoli". Wiceszef MSWiA o pracach oświaty dla uchodźców
• Szczęśliwe spotkanie 1100 km od domu
• Aplikacja polskich studentów pomoże znaleźć szkołę dla ukraińskich dzieci 

Posłuchaj

9:24

Pomoc dla kobiet z Ukrainy z dziećmi (Pora na Trójkę)

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

***

Tytuł audycji: Pora na Trójkę
Prowadzą: Karol Gnat, Radosław Nałęcz
Autor materiału reporterskiego: Józef Niewiarowski
Gość: Anna Kłos (koordynatorka w Domu Matki na warszawskiej Białołęce)
Data emisji: 24.02.2023
Godziny emisji: 8.23

pr