Początki Czerwonych Gitar, czyli o drących się Maskotkach

Posłuchaj

"Trójkowy wehikuł czasu" i Czerwone Gitary

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

Zespół Czerwone Gitary stał się pod koniec lat sześćdziesiątych symbolem bigbitu, do dziś pozostając prawdopodobnie najpopularniejszą polską grupą muzyczną wszech czasów.
Fani zespołu, jako moment, w którym zawiązała się grupa, podają 15 lipca 1964 roku. Tego dnia podczas zebrania w mieszkaniu Jerzego Kosseli miała paść propozycja założenia nowego zespołu na podstawie istniejącego już składu grupy Pięciolinie. Gość audycji "Trójkowy Wehikuł Czasu" - współzałożyciel, perkusista, a obecnie również lider Czerwonych Gitar Jerzy Skrzypczyk przyznał, że w ogóle nie pamięta tego momentu. - Dziękuję, że pan mi o tym przypomniał, wrócę do domu i zweryfikuję tę informację - stwierdził ze śmiechem.
Jak powiedział Skrzypczyk, dla niego momentem zawiązania się grupy Czerwone Gitary było spotkanie w kawiarni Cristal po koncercie sylwestrowym w Gdańsku w 1965 roku. Co ciekawe, jak zdradził gość Trójki, zespół miał początkowo nazywać się Maskotki. "Kodeks" grupy opracował Jerzy Kossela. - Był to regulamin dyscyplinujący zespół, znalazły się nim w m.in. zapisy dotyczące kar za brak kostiumu na koncercie - wyjaśnił. Pierwszy skład zespołu stanowili: Bernard Dornowski, Krzysztof Klenczon, Jerzy Kossela, Jerzy Skrzypczyk i Henryk Zomerski.
Punktem przełomowym dla grupy była "Gitariada" - koncert, który 9 grudnia 1965 roku odbył się w Sali Kongresowej w Warszawie. Wystąpiła na nim ówczesna czołówka polskiego bigbitu, ale publiczność najbardziej żywiołowo zareagowała na występ Czerwonych Gitar. - Wtedy pomyśleliśmy sobie, że to jest przełom. Podobno takie rzeczy działy się jedynie na koncertach The Beatles - podkreślił gość Trójki.

Zespół "reklamował się" hasłem "Gramy i śpiewamy najgłośniej w Polsce". Skrzypczak zdradził, że pierwotnie hasło brzmiało "Gramy i drzemy się najgłośniej w Polsce", ale cenzurze nie spodobało się owo "drzemy się" i hasło trzeba było zmienić. - Sławek Pietrzykowski, wówczas najbardziej utytułowany nagrywający, powiedział nam: ludzie nie grajcie z takimi przesterami, bo mnie nikt tego nagrania nie przyjmie później. Ani mi nikt nie zapłaci, ani wy nie będziecie emitowani - powiedział muzyk.
Skrzypczyk opowiedział na antenie śmieszną historię, która zdarzyła mu się podczas nagrania w Polskim Radiu. Zapomniał wówczas pałeczek do perkusji, a że była niedziela, nie mógł ich nigdzie w okolicy kupić. Wykorzystał więc wieszaki zabrane z radiowej szatni. - Że były "made in Poland" to zabrzmiało porządnie. Nikt nie zauważył różnicy do dnia dzisiejszego - zaznaczył.
Popularność spadła na członków zespołu nagle. W opinii Skrzypczyka Czerwone Gitary to zespół, który w owych czasach był "synonimem kumpelstwa". - Graliśmy dla "swoich", śpiewaliśmy o ich problemach, miłościach - podkreślił. Później skład zespołu zmieniał się kilka razy, bywały momenty lepsze i gorsze (jak podkreślił Skrzypczyk - tych naprawdę złych nie było). Grupa istnieje do dziś.

W naszym setnym "Wehikule" zabrzmiały następujące nagrania (z gwiazdką – po raz pierwszy w audycji):
1.       *Czerwone Gitary: To właśnie my (1966) 2’42”
2.       Czerwone Gitary: I’m Down (LIVE 1966) 1’57”
3.       * Czerwone Gitary: Przed pierwszym balem (LIVE 1967) 3’36”
4.       * Czerwone Gitary: Podobasz mi się bardzo (LIVE 1967) 3’23”
5.       * Czerwone Gitary: Gdy kiedyś znów zawołam cię (1968) 3’52”
6.       * Czerwone Gitary: Miasta i ludzie (1970) 2’18”
7.       *Czerwone Gitary: Nie zadzieraj nosa (LIVE 1967)2’47” (fragment)

Zapraszamy do wysłuchania całej audycji i do usłyszenia za tydzień! - Agnieszka Obszańska i Jerzy Sosnowski.

"Trójkowy Wehikuł Czasu" na antenie Trójki w każdą sobotę tuż po godz. 15.