Kałużyński - mistrz autokreacji?
2012-12-21, 10:12 | aktualizacja 2012-12-27, 11:12
O Zygmuncie Kałużyńskim będziemy rozmawiać z autorem jego biografii pt. "Pół życia w ciemności”, krytykiem filmowym Wojciechem Kałużyńskim (zbieżność nazwisk, wbrew pozorom, przypadkowa).
Posłuchaj
Był niezwykle popularnym – uwielbianym lub nienawidzonym – krytykiem filmowym, choć wypowiadał się także na temat: muzyki, plastyki, religii, literatury, socjologii… Świadomie wyrobił sobie status błazna i wariata, żeby "móc powiedzieć więcej”. Jego przeciwnicy nie bez słuszności zwracali przy tym uwagę, że to "więcej” zadziwiająco często, choć nie zawsze, było na rękę władzom PRL. Co gorsza, po śmierci wyszła na jaw jego niezbyt intensywna, ale żenująca współpraca ze Służbą Bezpieczeństwa (kto wie, czy nie o podłożu… erotycznym).
Mowa o Zygmuncie Kałużyńskim, o którym będziemy dyskutować z autorem jego biografii pt. "Pół życia w ciemności", krytykiem filmowym Wojciechem Kałużyńskim (zbieżność nazwisk, wbrew pozorom, przypadkowa).
A muzycznie mamy dla Państwa m.in. kolejną grupę grającą na elektrycznych gitarach Bacha oraz zapomniane nagranie Maryli Rodowicz, śpiewającej antywojenną pieśń, której kompozytor urodził się w Szwajcarii…
Dziś nadaliśmy następujące piosenki (wszystkie po raz pierwszy w "Wehikule"):
1. Czerwone Gitary: Cztery pory roku (1967) 2’48”
2. Czterech: Fuga c-moll nr 2 (komp. Jan Sebastian Bach) (1968) 1’38”
3. Maryla Rodowicz: Maria Consuela (1970) 3’24”
4. Breakout: Oślepił mnie deszcz (1979) 3’59”
5. Izabela Trojanowska (& Budka Suflera): Tyle samo prawd, ile kłamstw (1980) 4’11”
6. Czesław Niemen: Muzyko moja (1971) 3’53”
Do usłyszenia za tydzień,
Agnieszka Obszańska i Jerzy Sosnowski