Dworkowe muzeum w Koszutach, które warto odwiedzić

Dwór w Koszutach, który jest dziś siedzibą Muzeum Ziemi Średzkiej, urządzono w taki sposób, że ma się wrażenie, jakby jego mieszkańcy opuścili go ledwie przed chwilą. Sam budynek, oprócz tego, że jest po prostu urokliwy, ma bardzo ciekawą historię.

1 marca 2023 10:25

Dworkowe muzeum w Koszutach, które warto odwiedzić — Zabytkowy pałac we wsi Koszuty. Powstał około 1760 r.
Foto: Shutterstock/michalwojtkowiak

Historia Koszut sięga XIV wieku, jednak pierwszy dworek powstał tu pod koniec XVI wieku. Obecny, sto lat później postawiono w jego miejscu
Dzisiaj w dworku w Koszutach jest Muzeum Ziemi Średzkiej ze stałą ekspozycją pt.: "Mała siedziba ziemiańska w Wielkopolsce"

Szlachecki dworek

– Historia Koszut sięga XIV wieku: początkowo były w posiadaniu rodu Koszuckich aż do końca XVII stulecia. Prawdopodobnie wtedy, około 1586 roku w majątku powstał pierwszy dwór, który został przebudowany w drugiej połowie XVIII wieku – opowiada Marek Gaworski, autor książek i przewodników poświęconych polskim zamkom i pałacom. – Dokonał tego ówczesny właściciel Koszut, Józef Zabłocki – wskazuje.

– Nowy dwór powstał na bazie tego, co wcześniej tam było, z wykorzystaniem fundamentów dawnej budowli. Wzniesiono go na bazie prostokąta z częściowo mieszkalnym poddaszem, a w jego narożach powstały alkierze, które w kolejnych latach powiększono – opisuje Koszuty Trójkowy gość. – W części ogrodowej powstał owalny piętrowy ryzalit, a sam dwór jest nakryty wysokim, mansardowym dachem. Jego alkierze wieńczą baniaste hełmy – wskazuje.

Przeczytaj także

Wojenne i powojenne losy

W czasie wojny okupacyjne władze przekazały Koszuty niemieckiej rodzinie. Po wojnie majątek trafił w ręce skarbu państwa. Początkowo w murach dworu mieścił się szpital wojskowy, a potem – szkoła podstawowa. Ostatecznie po latach urządzono w nim muzeum.

Obecnie jest tu stała ekspozycja pt.: "Mała siedziba ziemiańska w Wielkopolsce". Pomieszczenia ekspozycyjne wyposażone są w meble, przedmioty codziennego użytku i obrazy z XVIII, XIX i początku XX wieku, oddając realia siedziby drobnej szlachty z przełomu XIX i XX wieku. Sposób ekspozycji sprawia, że ma się wrażenie, jakby zaraz mieli nas przywitać gospodarze.