Wokół drugiej części wspomnień Romana Jasińskiego (Historie jak z książki/Trójka)
Reklama
Wspomnienia Romana Jasińskiego z "Nowego życia" w powojennej Polsce
2020-02-18, 23:02 | aktualizacja 2020-02-20, 15:02
– Roman Jasiński tworząc swoje wspomnienia, postanowił, że nigdy nie będzie pisał półprawd, a tym bardziej nigdy nie będzie kłamał – mówi Jan Strzałka, krytyk literacki i edytor książki "Nowe życie. Wspomnienia 1945-1976".
Posłuchaj
Dodaj do playlisty
Roman Jasiński "Nowe życie. Wspomnienia 1945-1976", Wydawnictwo Literackie Roman Jasiński (16 października 1900 r. - 4 września 1987 r.) był pianistą, dziennikarzem muzycznym i pedagogiem. Jako nastolatek uczył się gry na fortepianie pod okiem Juliusza Wertheima. W latach 1919-1924 kontynuował naukę w Konserwatorium Warszawskim, gdzie należał do klasy fortepianu Zbigniewa Drzewieckiego. Po okresie studiowania w Paryżu występował z recitalami w Filharmonii Warszawskiej, Polskim Radiu oraz Konserwatorium Warszawskim. W 1934 roku zakończył swoją działalność jako muzyk i oddał się pracy dziennikarskiej i publicystycznej.
Widoczni od lewej: Aleksander Kagan, Zbigniew Drzewiecki, Bolesław Kon i Roman Jasiński, rok 1934 Foto: Narodowe Archiwum Cyfrowe Jasiński przez blisko 50 lat swojego życia był związany z Polskim Radiem – początkowo jako kierownik redakcji muzycznej, następnie jako zastępca dyrektora muzycznego, a w końcu jako naczelny redaktor muzyczny. Był autorem ponad tysiąca audycji z cyklu "Rozmaitości muzyczne", a także książek o muzycznej scenie Warszawy. Urodził się i zmarł w Warszawie.
Pierwszą część wspomnień Romana Jasińskiego opublikowało Wydawnictwo Literackie w roku 2006 pt. "Zmierzch starego świata. Wspomnienia 1900-1945". Tytuł drugiej części – "Nowe życie" – nawiązuje do powiedzenia Witkacego, przed wojną przyjaciela autora. Jasiński porusza we wspomnieniach wątki osobiste i polityczne, opisuje peerelowską codzienność – od stalinowskiego terroru, cenzury, do biurokracji i ciągłych kolejek. Nie stroni też od uwag na temat życia osobistego swych przyjaciół, ale nie przekracza granic dobrego smaku, nie chce nikogo kompromitować, natomiast ukazuje, jak dramatyczne były losy osób z jego otoczenia. Opisuje powojenne losy polskiej inteligencji, jej zasługi dla kultury narodowej, jej etos. Nowe życie to barwna i lekka opowieść, w której odżywa duch polskiej gawędy.
– Powojenne zapiski Jasińskiego zaczynają się już w lutym 1945 roku, czyli zaledwie kilka dni po tym, jak Warszawa została wyzwolona. Roman Jasiński z wielką energią i optymizmem włącza się w odbudowę Polski, tzn. natychmiast wraca do radia, odtwarza struktury pracowników, określa jego profil. Pracował w Polskim Radiu do 1969 roku, ale w swoich wspomnieniach nie pisze tylko o pracy radiowej. Pisze o wszystkim, co widzi i co przeżywa. Postawił sobie zadanie, że nie będzie pisał o rzeczach, których nie wie, tylko o tym, co widzi. A widzi różne rzeczy – terror stalinowski i różne patologie, które zaczynają dziać się w tej Polsce – opowiada Jan Strzałka. – Ale myliłby się ten, który sądzi, że obraz jego życia w PRL-u jest niesamowicie czarny – dodaje.
Ponadto w audycji:
- Kalendarium historyczne Gabrieli Darmetko;
- Też przeczytajcie: "Paryż domowym sposobem. O kreowaniu stylu życia w czasopismach PRL", Agata Szydłowska, Wydawnictwo MUZA S.A.;
- Dzieje się historia:"Królestwa wiary. Nowa historia muzułmańskiej Hiszpanii", Brian Catlos, wyd. Dom Wydawniczy Rebis, "Lista Ładosia", praca zbiorowa, wyd. Instytut Pileckiego;
- Felieton prof. Michała Kopczyńskiego o niezliczonych poległych żołnierzach, którzy nie mogli liczyć na pochówek.
***
Tytuł audycji: Historie jak z książki
Prowadzi: Marek Stremecki
Gość: Jan Strzałka (krytyk literacki, edytor książki "Nowe życie. Wspomnienia 1945-1976" Romana Jasińskiego)
Data emisji: 18.02.2019
Godzina emisji: 23.08
mat. prasowe/kr/gs