Nieznana historia "dzieci z Pahiatua"

Posłuchaj

W jaki sposób polskie dzieci znalazły się w czasie wojny na terenach Nowej Zelandii? (Klub Trójki)

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

Dzieci, które po 1940 roku znajdowały się na terenach Związku Radzieckiego, zostały na początku przesiedlone do Isfahanu - miasta, które znajduje się na terenach dzisiejszego Iranu. Co sprawiło, że znalazły się w bezpiecznej Nowej Zelandii? 

Polsko-izraelski spór o historię

– Ten transport był zainicjowany dzięki współpracy hrabiny Marii Wodzickiej, która była żoną konsula Rzeczypospolitej w Nowej Zelandii, oraz premiera tego dalekiego kraju i jego żonie Janet Fraser – tłumaczy Barbara Majchrowicz z Muzeum Emigracji w Gdyni.

Dzieci z Pahiatua, fot. Polish Childrens Reunion Committee

Dr Rafał Raczyński przedstawia trzy powody, dla których Polacy znaleźli się na terenach Nowej Zelandii. – Po pierwsze był to szczęśliwy zbieg okoliczności, po drugie było duże zaangażowanie polskich przedstawicieli w Wellington i po trzecie, przychylność rządu Nowej Zelandii, a w szczególności wstawiennictwa premiera Petera Frasera – podkreśla. Dlaczego najważniejsza osoba w państwie zdecydowała się na ten ruch? – Myślę, że premierem Nowej Zelandii kierowało serce, ale też duży sentyment do Polaków. Warto pamiętać, że duża część żołnierzy nowozelandzkich okazywała bardzo dużo serca polskim uchodźcom, a zwłaszcza dzieciom – twierdzi dr Rafał Raczyński. 

Zapraszamy do wysłuchania dołączonej audycji, w której szerzej została przedstawiona historia "dzieci z Pahiatua"

***

Tytuł audycji: Klub Trójki
Prowadzi: Dariusz Bugalski 
Goście: dr Rafał Raczyński (Muzeum Emigracji w Gdyni), Barbara Majchrowicz (Muzeum Emigracji w Gdyni).
Data emisji: 6.02.2018
Godzina emisji: 21.08

kw/ml