Reklama

Urodziny Nowej Trójki. Jak stare mieszało się z nowym?

2024-04-08, 21:04 | aktualizacja 2024-04-22, 12:04

Program 3 Polskiego Radia ma już 62 lata. Jednym z elementów świętowania był reportaż "Moment przyjścia" przygotowany przez Studio Reportażu i Dokumentu Polskiego Radia. Tę historię o roku 1962 i atmosferze czasów, w jakich rodziła się radiowa Trójka przypomnieliśmy w poniedziałkowym Klubie Trójki.

Program 3 Polskiego Radia rozpoczął nadawanie 1 kwietnia 1962 roku. Początkowo emitował powtórki audycji z pozostałych dwóch programów. Pierwszą audycję wyemitowano o godz. 6.00. - Jest napisane, że była to transmisja z Programu Drugiego - opowiada Mariusz Żółkiewski, który oprowadził nas po archiwum akt. Retransmisja trwała do godz. 20.00. Później rozpoczął się program wieczorny; w duchu przypadającego na 1 kwietnia święta odbiorcy mogli wysłuchać primaaprilisowego programu "Mój magnetofon", w opracowaniu Juliusza Głowackiego i Tadeusza Kubiaka. Pierwszy dzień nadawania radiowej Trójki zakończyła audycja "Chwila szczerości", przygotowana przez Wiesławę Krajewską.

Przeczytaj także

Nowa antena miała charakter rozrywkowy, była adresowana głównie do młodego słuchacza. Z czasem, za sprawą młodych prezenterów, na falach Trójki pojawiły się gatunki muzyczne, których nie grano na pozostałych antenach Polskiego Radia: big-beat czy rock'n'roll. By zdobyć płyty z niedostępną wówczas w kraju muzyką, dziennikarze musieli wykazywać się nie lada kreatywnością. Krążki dostarczali zaprzyjaźnieni sportowcy, stewardessy, koledzy po fachu z zagranicznych rozgłośni.

Galeria

Nowa Trójka Urodziny 2024 [GALERIA ZDJĘĆ]

więcej

- Trójka na tle innych stacji radiowych była o wiele bardziej otwarta na nowości. Ale były też takie odruchy: "po co nam ten hałas", albo: "postarajcie się zamieścić coś, co lubią starsi i młodzi" - wspomina Wojciech Mann, wieloletni dziennikarz Programu 3. - Myśmy usiłowali być troszkę inni. Niektórzy próbowali udawać prowadzących w zagranicznych stacjach pirackich, żeby był sznyt szybkiego, amerykańskiego mówienia. (...) Radio było taką dość bezpieczną enklawą, chociaż oczywiście byliśmy obserwowani - dodaje.