O. Michał Legan: chrześcijaństwo, to jest religia uczty

• Praktykowany w Polsce i oparty na rytuale sposób świętowania Wigilii i Bożego Narodzenia jest doświadczeniem niezwykłym i wyjątkowym.
• Sposób świętowania Wigilii zmienia się z czasem. Jeszcze 100 lat temu Wigilia była niezwykle postna: dopiero śniadanie w Boże Narodzenie było bogatą ucztą.

Wigilia w reymontowskich Lipcach

Polskie święta na tle innych krajów, szczególnie zachodnich, są doświadczeniem niezwykłym i wyjątkowym. – Sposób świętowania oparty na rytuale to jest jednak rzecz bardzo wyjątkowa, powiedziałbym święta i piękna. Bo tych rytuałów, bardzo istotnych mamy kilka, one też z biegiem czasu się zmieniały. Proszę pamiętać, że np. u Reymonta Wigilia była bardzo postna: polegała na tym, że jeszcze trzeba dociągnąć post, żeby go głęboko przeżyć, żeby w dzień uroczystości [Boże Narodzenie, 25 grudnia – red.] przeżyć to jak najradośniej. Nie śpiewano też kolęd przy stole, robiono  to dopiero na Pasterce – opowiada paulin, o. Michał Legan. – Ale my to zmieniamy: nasze Wigilie to są takie uczty, że ludzie z reymontowskich Lipiec bardzo by się zdziwili. Ale to też jest piękne – zapewnia.

Stół to centrum chrześcijaństwa

Centrum Wigilii stanowi stół, zresztą nie tylko tych świąt - I to jest dowód na to, że chrześcijaństwo to jest religia uczty. I to trzeba powiedzieć wprost: w centrum każdego kościoła stoi stół, centrum każdego chrześcijańskiego wydarzenia stanowi uczta eucharystyczna. Wszystkie porządne przypowieści pana Jezusa kończą się imprezą: przypowieść o drachmie, przypowieść o owcy, przypowieść o marnotrawnym synu. Wszystko kończy się przy stole – wymienia rozmówca Anny Popek. – Jezus tak lubił, tak nauczył swoich uczniów, tak zbudowali cały kult – wskazuje.

Biały obrus i najprostszy chleb

Okazuje się, że równie ważny jest biały obrus. Uznawany za po prostu wyraz czystości i porządku, ma o wiele ważniejsze znaczenie. – Proszę to sobie uświadomić: Jezus w żłóbku owinięty w śnieżnobiały kawałek płótna, w pieluszkę. Potem wstający od stołu przy ostatniej wieczerzy, zakładający fragment białego płótna, żeby obmywać uczniom stopy. Na końcu Jezus zawinięty w całun, aby złożyć go w grobie. I zmartwychwstający z tego całunu, z tego fragmentu białego materiału – wymienia o. Legan. – Właściwie powinniśmy siadać do Wigilii całując ten stół, jak kapłan całuje ołtarz. Bo ten biały obrus to jest ewidentnie znak wielkich tajemnic w życiu Jezusa. I potem te białe obrusy w naszych kościołach i białe obrusy na naszych Wigiliach: to jest święte – tłumaczy.

– A jeśli jeszcze położymy opłatek, to odnosi nas do rzeczywistości, która w każdej kulturze, każdej cywilizacji uważana była za świętą: do chleba. Takiego chleba, który ma szczególną wartość, gdyż jest najuboższy z możliwych. Prostszego pokarmu nie da się zrobić: mąka, woda, odrobina ciepła. I tu widać, jaki jest Jezus – dodaje.

Przeczytaj także

• Co wiemy o świętach? Historia obchodów Bożego Narodzenia
• "Trendy sekularyzacyjne zdają się wszechmocne i nieodwracalne". Filozof apeluje, by pamiętać o "solenizancie" świąt
• "Oczekiwanie ma w sobie walor niespodzianki". Arkadiusz Jabłoński o przygotowaniach do świąt

Posłuchaj

50:03

Stół, biały obrus, chleb-opłatek (Leniwe popołudnie/Trójka)

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

***

Tytuł audycji: Leniwe popołudnie
Autorka audycji: Anna Popek
Data emisji: 24.12.2023
Godzina emisji: 13.08

pr/DS