Łukaszowcy – ambitny przedwojenny cech artystyczny [SŁUCHAJ TERAZ]
2022-10-18, 17:10 | aktualizacja 2022-10-19, 21:10
Na czym polegał fenomen łukaszowców, oryginalnej grupy artystycznej działającej w dwudziestoleciu międzywojennym, wyjaśnią goście Piotra Semki w "Klubie Trójki".
Założone w 1925 roku Bractwo św. Łukasza, nazywanie też łukaszowcami, było pierwszym ugrupowaniem artystycznym, jakie powstało w reaktywowanej dwa lata wcześniej warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych (obecnej ASP). Jego działalność przerwał wybuch drugiej wojny światowej w 1939 roku. Grupę założyli uczniowie Tadeusza Pruszkowskiego. Ideą młodych malarzy była organizacja pracy artystycznej na wzór średniowiecznego cechu. Władzę najwyższą w Bractwie sprawowało walne zgromadzenie, a pracami artystów kierowała kapituła. Młodzi twórcy dbali też o oprawę ważnych wydarzeń z życia ugrupowania, np. po uzyskaniu dyplomów ukończenia akademii zorganizowali uroczystość "wyzwolin", która była rodzajem humorystycznej parodii obrzędu.
W 1938 roku, na zlecenie polskiego rządu, łukaszowcy rozpoczęli prace nad cyklem sześciu malowideł obrazujących dzieje Polski. Wraz z czterema gobelinami, przedstawiającymi życie króla Jana Sobieskiego, dzieła te zostały zaprezentowane w Polskim Pawilonie na Wystawie Światowej w Nowym Jorku w 1939 roku. Wojna uniemożliwiła sprowadzenie ich z powrotem do Polski. Dopiero niedawno, wskutek starań Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, dzieła te wróciły do naszego kraju i są wystawiane w Muzeum Narodowym w Warszawie.
O fenomenie łukaszowców opowiadać będą goście programu: prof. Anna Sosnowska oraz dyrektor Muzeum Historii Polski Robert Kostro.
***
Na "Klub Trójki" w środę (19 października) o godz. 21.05 zaprasza Piotr Semka.
kc/kor