Panorama losu polskiego według Melchiora Wańkowicza

"Dzieje rodziny Korzeniewskich" cz.1 (Trójka)

4:45

Dodaj do playlisty

"Dzieje rodziny Korzeniewskich" cz.2 (Trójka)

4:48

Dodaj do playlisty

"Dzieje rodziny Korzeniewskich" cz.3 (Trójka)

5:04

Dodaj do playlisty

"Dzieje rodziny Korzeniewskich" cz.4 (Trójka)

4:50

Dodaj do playlisty

"Dzieje rodziny Korzeniewskich" cz.5 (Trójka)

4:27

Dodaj do playlisty

"Dzieje rodziny Korzeniewskich" cz.6 (Trójka)

4:16

Dodaj do playlisty

"Dzieje rodziny Korzeniewskich" cz.7 (Trójka)

4:19

Dodaj do playlisty

"Dzieje rodziny Korzeniewskich" cz.8 (Trójka)

4:01

Dodaj do playlisty

"Dzieje rodziny Korzeniewskich" cz.9 (Trójka)

3:50

Dodaj do playlisty

"Dzieje rodziny Korzeniewskich" cz. 10 (Trójka)

4:07

Dodaj do playlisty

"Dzieje rodziny Korzeniewskich" cz.11 (Trójka)

5:28

Dodaj do playlisty

"Dzieje rodziny Korzeniewskich" cz. 12 (Trójka)

3:53

Dodaj do playlisty

"Dzieje rodziny Korzeniewskich" cz. 13 (Trójka)

4:10

Dodaj do playlisty

"Dzieje rodziny Korzeniewskich" cz. 14 (Trójka)

4:01

Dodaj do playlisty

"Dzieje rodziny Korzeniewskich" cz. 15 (Trójka)

4:36

Dodaj do playlisty

"Dzieje rodziny Korzeniewskich" cz. 16 (Trójka)

5:05

Dodaj do playlisty

"Dzieje rodziny Korzeniewskich" cz. 17 (Trójka)

4:24

Dodaj do playlisty

Posłuchaj

04:04 _PR3_AAC 2020_10_13-20-53-39 Wankowicz.mp3 "Dzieje rodziny Korzeniewskich" cz. 18 (Trójka)

"Dzieje rodziny Korzeniewskich" cz.19 (Trójka)

3:45

Dodaj do playlisty

 

W VIII tomie dzieł Melchiora Wańkowicza znalazły się utwory, w których autor reporterskiego arcydzieła "Bitwy o Monte Cassino" kreśli "panoramę losu polskiego" ("Dzieje rodziny Korzeniewskich", "Drogą do Urzędowa", "Od Stołpców po Kair"). Niewątpliwym atutem tego zbioru są po raz pierwszy publikowane materiały z archiwum autora: "Reportaże z Wołynia" (o konflikcie polsko-ukraińskim z pierwszej połowy XX wieku).

Wańkowicz (…) chce zrobić wielki cykl powieści pt. "Panorama losu polskiego". Nie wiem, jak wypadnie ta całość – panorama niczym więcej nie może być jak panoramą – "makroobrazem popularnym" – ale ta "Droga do Urzędowa" jest bardzo zajmująca. I już sama w sobie jest panoramą wszystkich cierpień i przygód "wszystkich Polsk" w czasie wojny. Palestyna (wyborna), Włochy, Afryka, lądy, morza, obóz jeniecki w Niemczech, konspiracja w kraju, losy Polaków w Rosji, a we wszystkim dowcip, humor, "suspense", krew mrożące w żyłach tragedie, komiczne przygody, znakomita sugestywna charakterystyka postaci, zaskakująco inteligentne refleksje filozofii, aby tak rzec, użytkowej, dobry dialog, pasjonujące sytuacje. Dwie główne postacie, księdza i żydowskiego doktora, na pewno jedne z najlepszych w polskiej literaturze historyczno-obyczajowej.
- Maria Dąbrowska

To jest – proszę mi wybaczyć górnolotność – wielkie ["Drogą do Urzędowa"]. W sumie nikt się u nas nie targnął na taką rzecz. A gdy kiedyś, kiedyś ktoś zechce poznać ten okres naszego życia, może Pan być całkiem pewny, że bez przeczytania "Polskiej Komedii Nieludzkiej" Wańkowicza nie potrafi wiele zrozumieć.
- Andrzej Bobkowski

Książki Melchiora Wańkowicza w różnym czasie, niosły pociechę, radość, dumę. Ich żywotność poświadcza fakt, że wciąż są wznawiane i czytane. Niech więc teraz uczynią jedno, choć może to wygórowane, graniczące z cudem, oczekiwanie: obudzą sumienia.
- Krzysztof Masłoń

Bujne pisarstwo Wańkowicza, zadziwia może bardziej wtedy, kiedy zdaje on sprawę z wydarzeń, których on nie był świadkiem. (...) Od lektury Wańkowicza trudno się oderwać dlatego, że to pisarstwo ma jakiś powab. (...) Jedni wskażą jego gawędziarski humor i dar zaciekawiania, inni bujne i jurne słownictwo i sienkiewiczowski optymizm ku pokrzepieniu serc.
- Julian Przyboś

Wańkowicz opowiedział w swojej książeczce ["Dzieje rodziny Korzeniewskich"] tylko tyle, ile mogłaby opowiedzieć także i Hanka Korzeniewska, gdyby była pisarką. Wziął tę cudem uratowaną dziewczynę delikatnie za rękę i pokazał jej samej to, co przeżyła i wycierpiała. Więcej: tam, gdzie zabrakło mu słów na ukazanie całego ogromu rozpaczy i męstwa pierwszej dziewczęcej miłości, zduszonej brutalnie przez nędzę i niewolę, postąpił najuczciwiej: przytoczył własny pamiętnik Oli, strzępy przeżyć, które wzruszają silniej niż niejedna powieściowa kreacja. Mógł to naprawdę zrobić tylko pisarz, który jak Wańkowicz potrafił słuchać, widzieć i czuć to, co usłyszał. Gdyż jeśli pisarze w tej wojnie odwracają się od fikcji lub nazbyt drobiazgowej analizy rzeczywistości, to czynią tak powodowani szlachetnym pośpiechem ogarnięci pragnieniem natychmiastowego i bardziej niezawodnego posłowania prawdzie.
- Gustaw Herling-Grudziński

(mat. promocyjne)