Na piknik! Odpoczynek na trawie kusi od stuleci

Był to czas powieści Waltera Scotta. Anglicy chętnie siadali pod jakąś piękną skałą lub przy strumieniu, obserwowali ruiny zamku w tle. – Służba zawoziła wiktuały i pledy. Panie szkicowały, zbierały rośliny do zielnika, panowie wspinali się na skałki i bardzo przyjemnie – dodaje gość Anny Popek.  Z czasem taki sposób spędzania wolnego czasu został podpatrzony i przejęty także przez osoby mnie zamożne.  

Józef Piłsudski odpoczywa na trawie nad brzegiem Niemna, w roku 1926, fot. NAC/Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji

W polskim przypadku zaczęto mówić o majówkach.  – To fantastyczny czas najpiękniejszej pory roku. W Warszawie jeżdżono na Saską Kępę, statkiem na Młociny. Na Bielany jeżdżono na odpusty, bo tam od czasów królów byli kameduli, ale oczywiście było tam nie tylko religijnie. Były tam pierwsze ogródki, bufety, karuzele, cyganki wróżące zarumienionym panienkom – opisuje Maria Barbasiewicz. 

Dwaj mężczyźni pozujący do zdjęcia, odpust na Bielanach w roku 1938, fot. NAC/ Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji

Jak zwraca uwagę wyjazdy za miasto niższych warstw społecznych, musiały być związane z udogodnieniami transportowymi – statkiem parowym kursującym do Młocin czy kolejkami kursującymi za miasto. 

Grupa dorosłych podczas posiłku na trawie. Widoczny m.in.: członek krakowskiej Rady Miejskiej Karol Rolle (Czerna 1922), fot. NAC/Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji