Aleksandra Piłsudska, waleczna kobieta czynu

Józefa Piłsudskiego poznała w 1906 roku, związana z nim nieformalnie do 1921. Ślub para mogła wziąć dopiero po śmierci pierwszej żony Piłsudskiego, Marii, w 1921 roku. Skromna uroczystość odbyła się w kaplicy przy pałacu w Łazienkach Królewskich. Ich córki – Wanda i Jadwiga – urodziły się, zanim zostali małżeństwem. 

Aleksandra Piłsudska – wyjątkowa kobieta

Czy niepodległość byłaby możliwa, gdyby nie kobiety takie jak Aleksandra Piłsudska? – Stoję na stanowisku, że autorkami tego sukcesu są właśnie kobiety. Oczywiście nie w większej mierze niż mężczyźni, ale one stoją za patriotyzmem swoich synów, braci i mężów. Kobiety dbały, żeby mentalność narodowa nigdy nie umarła – tłumaczy Katarzyna Droga, autorka książki "Kobieta, którą pokochał Marszałek". – Moja książka jest nie tylko o Aleksandrze Szczerbińskiej, a potem Piłsudskiej. Znajdziemy tam historię bohaterek np. powstania styczniowego – dodaje. 

 Czytaj także:

• Aleksandra Piłsudska – rewolucjonistka u boku Marszałka
• Portret Aleksandry Piłsudskiej. Reportaż "Skromna Pani Marszałkowa" [POSŁUCHAJ]
• Aleksandra Piłsudska. Jak poradziła sobie z życiem w cieniu Marszałka?

Żona marszałka Piłsudskiego przez całe życie trzymała się wiernie swoich wartości i pamiętała o wszystkich tych, którzy walczyli o wolną Polskę. – Kiedy już odzyskano niepodległość, a Aleksandra była w Belwederze, do końca życia organizowała spotkania weteranów roku 1863. Darzyła ich wielkim szacunkiem, pomimo klęski – mówi Katarzyna Droga. 

Strażniczka ogniska domowego

W willi Milusin w podwarszawskim Sulejówku zamieszkali w 1923 roku. – To był jednocześnie taki prawdziwy dom rodzinny. Jego dobrym duchem, i strażniczką ogniska domowego, była pani Aleksandra Piłsudska. Była nie tylko żoną i matką, ale do pewnego stopnia pełniła też obowiązki sekretarki – mówił w Polskim Radiu prof. Grzegorz Nowik. – Część książek Józef Piłsudski dyktował, chodząc między gabinetem i salonikiem, a pani Aleksandra cierpliwie zapisywała to, co dyktował Marszałek – opowiadał profesor. 

Po śmierci Józefa Piłsudskiego (1935) Aleksandra była nadal społecznie aktywna. Po napaści Armii Czerwonej na Polskę zdecydowała się na emigrację. Zmarła w 1963 roku w Londynie. W 1992 roku prochy jej zostały złożone w grobowcu na warszawskich Powązkach. 

Zapraszamy do wysłuchania słuchowiska oraz spotkania z jego autorem i reżyserem – dziennikarzem radiowym, poetą, twórcą sztuk dla Teatru PR – Tomaszem Zacharewiczem.

Posłuchaj

53:31

Tomasz Zacharewicz – "Pierścionek z tabliczką. Rzecz o Aleksandrze Piłsudskiej" (Scena teatralna Trojki)

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

 ***

Poniżej artykuł towarzyszący premierze słuchowiska.

Jest to historia kobiety, dla której podstawowe wartości były wyznacznikiem jej wyborów. Jest to opowieść o dziewczynie, która nie uznawała kompromisów. Jest to słuchowisko, które ma przybliżyć postać jednej z najważniejszych osobowości pierwszej połowy XX wieku w kraju nad Wisłą. Aleksandra Piłsudska, była nie tylko drugą żoną marszałka. To jej właśnie w dużej mierze tworzące się państwo zawdzięczało dostawy broni. To ona miała odwagę wziąć udział w napadzie na pociąg, by zdobyć fundusze na walkę z zaborcami. To ona współtworzyła kobiecy batalion wspierający legionistów. To ona również udowadniała, że prawa wyborcze kobiet to nie jest mrzonka, tylko naturalna kolej rzeczy. Jest to słuchowisko o wyborach, o walce, o miłości i samotności. 

Słuchowisko powstało w ramach cyklu "Patroni 2023". 

W słuchowisku wykorzystano fragment sztuki Juliusza Słowackiego "Lilla Weneda".

Reżyseria: Tomasz Zacharewicz 

Realizacja akustyczna: Agnieszka Szczepańczyk

Opracowanie muzyczne: Tomasz Zacharewicz

Kierownictwo produkcji: Beata Jankowska

Obsada:

Ewa Wiśniewska (Aleksandra Piłsudska)

Michalina Łobacz (Aleksandra Szczerbińska (Piłsudska))

Zbigniew Konopka (Józef Piłsudski)

Marta Lipińska (Karolina Zahorska)

Joanna Pach-Żbikowska (Hanka)

Tomasz Borkowski (Porucznik)

Czas trwania – 35’47"