Goprowskie wspomnienia. Błękitny krzyż na połoninie [POSŁUCHAJ]

Ratownicy górscy spod znaku błękitnego krzyża pełnią swoją ochotniczą służbę w Bieszczadach już od 60 lat. Z bieszczadzkim pogotowiem ratunkowym wiąże się też wspomnienie dyżurki w schronisku na Połoninie Wetlińskiej, przez wielu turystów nazywanym Chatką Puchatka. Jakie jeszcze wspomnienia przywołuje to miejsce i gdzie można poznać historię zarówno GOPR, jak i samej Chatki?

26 sierpnia 2021 19:00

Goprowskie wspomnienia. Błękitny krzyż na połoninie [POSŁUCHAJ] — zdj. ilustracyjne
Foto: Julia Rozbiecka

"Błękitny krzyż na połoninie" – reportaż Julii Rozbieckiej (Reportaż/Trójka)

12:08

Dodaj do playlisty

Pamiątki ze służby

Kandydaci na ratownika GOPR uroczyście przysięgają, że będą nieść pomoc w upalne lato i mroźną zimę, dopóki będzie pozwalać im na to zdrowie. Słowa przysięgi są niezmienne od ponad stu lat.

Julia Rozbiecka odwiedziła z mikrofonem Edwarda Stasiczaka, który był goprowcem przez 50 lat. W jego pokoju widać wiele pamiątek, wśród nich błękitny krzyż oraz rodzaj plafonu, który otrzymuje każdy ratownik z półwiecznym stażem. – Pamiątki indywidualne przechowywane przez ratowników to jednak rzeczy, natomiast 10 lat temu w skansenie w Sanoku powstała stała ekspozycja Pogotowia Górskiego, która od tamtej pory jest uzupełniana. Jest tam tobogan do transportu zimowego czy tzw. bambus do transportu latem – mówi mężczyzna.

W replice dyżurki GOPR

Schroniska w Połoninie Wetlińskiej już nie ma, ale w 2018 roku w sanockim skansenie powstała replika dyżurki GOPR z Połoniny Wetlińskiej. Znajdują się w niej oryginalne sprzęty ratownicze, żeliwny piec, stolik z lornetką i radiostacją. Jest też zegar z kukułką, ustawiony na godzinę dwunastą. – Niekiedy na noc zdejmowało się ciężarek, żeby kukułka nie kukała i można było przespać noc – wspomina Jerzy Godawski.

Ludziom zaczyna brakować wyobraźni

Dzisiaj goprowcy korzystają z radia cyfrowego. Pierwszy radiotelefon w dyżurce pojawił się jesienią 1968 roku. Został nazwany "Klimek po Klemensie Bachledzie" (1851-1910), członku TOPR i pierwszym polskim ratowniku górskim, który zginął tragicznie, gdy szedł na ratunek w górach.

Rocznie bieszczadzka grupa GOPR ma 400-500 interwencji. Jak mówi Edward Stasiczak, ludziom zaczyna brakować wyobraźni. – Musimy umieć przewidywać, dokładnie zaplanować trasę. Nie możemy przeceniać własnych możliwości – radzi.