18 - 24.10.2010

Posłuchaj

Rozmowa z Natalią Grosiak, wokalistką zespołu Mikromusic

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

Przed południem: Mikromusic - Sova

Klimat płyty oraz jej żywiołowość została genialnie uchwycona dzięki setkowym nagraniom, które pozwoliły muzykom na spontaniczną improwizację podczas sesji. Artyści starali się jak najwierniej oddać koncertową energię zespołu.

Nowa płyta zawiera 11 autorskich utworów. Autorką wszystkich polskich tekstów jest Natalia Grosiak, natomiast tekst po portugalsku wyszedł spod pióra Joao Teixeira de Sousa. W tej odsłonie Mikromusic warto skupić sie właśnie na słowach, które stanowią, ironiczny komentarz naszej codzienności. Na pewno na krążku nie znajdziemy łzawych tekstów o miłości.

Zespół zaprosił na płytę wspaniałych gości: Miłosza Pękale, cenionego perkusistę specjalizującego się w grze na wibrafonie oraz zestawach multiperkusyjnych, Natalię Lubrano - zjawiskową wokalistkę znaną z zespołu Miloopa, śpiewającą też u świetnych producentów takich jak Magiera, czy Fox. Na płycie  zaśpiewał również gość z Portugalii, z wyboru Wrocławianin: Joao Teixeira de Sousa.

Płyta powstała w głównej mierze w RECPublica Studios w Lubrzy. Jak mówi Dawid Korbaczyński – współzałożyciel Mikromusic: „Krążek powstał szybko, właściwie w cztery dni. Nagrania szły nam bardzo gładko, część aranży powstawała na próbach”. Produkcja muzyczna oraz mix jest dziełem Roberta Szydło, natomiast masteringiem zajął się Marcin Bors. Okładkę płyty, po raz kolejejny, zaprojektował Adam Tunikowski.

Album ukazał się nakładem wytwórni Adapter, założonej przez Katarzynę Groniec oraz Magdalenę Falkowską.

Lista utworów:
1.  Oczko
2.  Chmurka
3.  Niemiłość
4.  Jesień
5.  Manna
6.  Słowa
7.  Do kieszeni
8.  Porzeczki
9. Szkodnik
10. Maliny
11. Por fim

 Po południu: Robert Plant – Band Of Joy

Kariera Roberta Planta trwa już ponad 40 lat. Pierwszych profesjonalnych nagrań wokalista Led Zeppelin dokonał w 1966 roku. Rok później wraz z perkusistą Johnem Bonhamem założył grupę Band Of Joy. Wkrótce potem, w 1968 roku, gitarzysta Jimmi Page i basista John Paul Jones zaprosili obu do The New Yardbirds, które po kilku miesiącach przerodziło się w Led Zeppelin. Pomijając krótkotrwałe, okazjonalne reaktywacje, historia grupy zakończyła się po 12 latach, wraz ze śmiercią Johna Bonhama we wrześniu 1980 roku. Był to początek solowej kariery Roberta Planta. Nagrany w 2008 roku w duecie z Alison Kraus album "Raising Sand", wyprodukowany przez T-Bone Burnetta, zyskał niezliczone pochwały krytyków oraz zdobył sześć statuetek Grammy (między innymi w kategoriach Płyta Roku, Nagranie roku za utwór spółki Plant/Page "Please Read The Letter").

Do projektu - "Band Of Joy" - wokalista zaprosił Buddy'ego Millera, który towarzyszył duetowi Plant Kraus na ostatniej trasie koncertowej. "Gdy graliśmy z Alison, skupiał na sobie całą uwagę publiczności. Imponuje mi również jego wiedza; to istny kurator muzeum rock'n'rolla". Miller jest współproducentem albumu. Płyta została nazwana tak jak pierwsza grupa wokalisty. Plant wyjaśnia: "W Band Of Joy, śpiewałem utwory innych wykonawców i musiałem się w nie wpasować. Ten projekt to próba przywołania tamtego nastroju i takiego podejścia do pracy. Chciałem nadać własną osobowość piosenkom innych twórców. Wpuścić w nie trochę powietrza... Przypominają utwory wypełniające płytę "Led Zeppelin III". To mariaż muzyki akustycznej i elektrycznej."

Zespół akompaniujący stworzyli: Darrell Scott (gitara akustyczna, mandolina, mandolina oktawowa, bandżo, akordeon, gitary slide), Byron House (gitara basowa), Marco Giovino (perkusja i instrumenty perkusyjne) oraz Miller (gitara elektryczna, gitara barytonowa, sześciostrunowa gitara basowa oraz mandogitara).

Płytę otwiera, pochodzący z repertuaru Los Lobos, "Angel Dance", w którego refrenie pojawia się orientalna melodia, owoc zainteresowań Planta muzyką Bliskiego Wschodu. "House Of Cards" Richarda Thompsona nawiązuje stylistycznie do koncepcji brytyjskiego folk-rocka z przełomu lat 60-tych i 70-tych reprezentowanego przez takie grupy jak Fairport Convention i Pentangle. "Central Two-O-Nine", autorstwa Planta i Millera, to akustyczny kawałek z chwytliwym refrenem. "Może się trochę kojarzyć z "Hats Off To (Roy) Harper" z "Led Zeppelin III" - wyjaśnia Plant. Pochodzące z repertuaru Low: "Silver Rider" i "Monkey", przypominają materiał z "Raising Sand". Tym razem Plantowi towarzyszy Patty Griffin, której współbrzmienie z głosem Roberta, wokalista określa jako "coś pomiędzy This Mortal Coil a The Shangri-Las". Nagranie "You Can't Buy My Love" Barbary Lynn Plant odnalazł na składankowej płycie dodawanej do magazynu "Oxford". "I'm Falling In Love Again" pierwotnie została nagrana przez The Kelly Brothers. "Nasza wersja przypomina nagrania The Honeydrippers... "

Własną wersję klasycznego utworu folkowego "Cindy I'll Marry You Someday" Plant i Miller oparli na nagraniu śpiewaka folk Bascoma Lamara Lunsforda. Refleksyjny kawałek Townesa Van Zanta "Harm Swift Way" w wykonaniu Planta przeradza się w rockowy hymn. Finał płyty to ludowa piosenka "Satan, Your Kingdom Must Come Down", oraz opracowanie pochodzącego z połowy XIX wieku wiersza "Even This Shall Pass Away".

Lista utworów:

1. Angel Dance         
2. House of Cards         
3. Central Two O Nine         
4. Silver Rider         
5. You Can't Buy My Love         
6. Falling in Love Again         
7. The Only Sound That Matters         
8. Monkey         
9. Get Along Home Cindy         
10. Harms Swift Way         
11. Satan Your Kingdom Must Come Down         
12. Even This Shall Pass Away