Kolonie francuskie 8

Dzisiejszy bohater Kolonii francuskich - Dominique A, debiutował w tym samym czasie co Christophe Miossec. Grając dla wymagającej publiczności wykształconej, lubiącej niezależnego rocka, obaj szukali nowego brzmienia dla piosenki francuskiej. Znaleźli je łącząc tradycję spod znaku Jacquesa Brela i Leo Ferré z fascynacją muzyką anglosaską.

Dominique A (Ané), urodzony w 1968 roku, już jako nastolatek zainteresował się punkiem i new wave. W latach 80. założył z przyjaciółmi pierwszy zespół - John Merrick, z którym koncertował w Nantes i okolicach.
Solową karierę rozpoczął na początku lat 90. Pierwsze utwory, nagrane w prowizorycznym studiu w mieszkaniu, ukazały się na  winylu „Un Disque Sourd” (1991). Można je było usłyszeć w kilku stacjach radiowych. Minimalistyczne, gitarowe brzmienie świetnie współgrające z charakterystycznym głosem Dominique’a spodobało się.

Oficjalny debiut – „La Fossette”, ukazał się rok później i natychmiast został zauważony przez Bernarda Lenoira  („francuski John Peel”) i magazyn Les Inrockuptibles. Piosenka „Le Courage des oiseaux” stała się hitem undergroundu.
Popularność Dominique’a A rosła wraz z ilością granych koncertów. W 1993 ukazała się druga płyta – „Si Je Connais Harry”. Dwa lata później wielkim hitem stał się „Le twenty-two bar” - singiel z trzeciej płyty „La Mémoire Neuve”. Na czwarty album („Remué”) trzeba było czekać do roku 1999. Był bardziej instrumentalny, rockowy, brutalny niż poprzednie.

W 2002 ukazało się podsumowanie dotychczasowej twórczości artysty – kompilacja „Le Détour”. W tym czasie Dominique A zafascynowany płytą „L'Imprudence” Alaina Bashunga, rozpoczął współpracę z jej producentami. Efektem jest płyta  „Tout sera comme avant” (Wszystko będzie jak dawniej, 2004) – powrót artysty do muzycznego minimalizmu, którym zasłynął na początku.

W poszukiwaniu swobody twórczej trzy lata temu odszedł z wytwórni Labels i stworzył najbardziej eksperymentalny album w swojej dotychczasowej karierze -  "L'Horizon” (2006). Dominique A regularnie współpracuje z innymi artystami. Jest jednym z ojców sukcesu Francoiz Breut, dla której napisał i wyprodukował piosenki na debiutancką płytę (1997).

Miesiąc temu ukazała się pierwsza koncertowa płyta w dorobku artysty - "Sur nos forces motrices".

Booba - Boulbi
Soprano & Medine - Ils Disent
Katerine - Louxor j'adore
Martin Angor - AK 47
Bertrand Burgalat - J'ai quelque chose a dire
Dominique A - L'amour (live)
Dominique A - Le commerce de l'eau (live)
Yann Tiersen, The Married Monk & Dominique A - Monochrome (Black Session)
Francoiz Breut - Ma colere
Dominique A - Antonia (live)