Bogdan Klich

 

- Dzień dobry Panu. Dzień dobry Państwu.

 

 

- Po prostu wróciłem do kraju. Traktowałem swój mandat poselski tam w PE jako misję na obczyźnie. Jednak jak się jest politykiem polskim, a za takiego się uważam, to sprawy krajowe są ważniejsze, aniżeli te europejskie.

 

 

- Tam jest niższa temperatura debat politycznych, bo jednak napięcia i emocje rozładowują się na wszystkich szczeblach procesu decyzyjnego. Nie ma takiej temperatury jak tutaj.

 

 

- Otrzymałem taką propozycję, rozważyłem ją i przyjąłem.

 

 

- Szkoda. Niedobrze się stało, że tego Expo w Polsce nie będzie. Obserwowałem zabiegi Wrocławia przynajmniej na forum UE, w tym na forum PE. Rzeczywiście prezydent Wrocławia robił dużo, nawet bardzo dużo. Szkoda, że zabrakło strategii politycznej, która by wspierała działania władz lokalnych Wrocławia. Myślę, że ten brak nie jest niczym nowym, dlatego, że chociażby z mojego podwórka. Tak samo przegrał gen. Gągor w NATO m.in. dlatego nie było długoterminowej strategii politycznej.

 

 

- Najwyższe stanowisko wojskowe w NATO, na szefa komitetu wojskowego NATO. Przegrał pomimo sensownych zabiegów i znakomitej karty, znakomitych atutów własnych, z tego samego powodu - brak było długoterminowej strategii politycznej, w którą byłyby zaangażowane różne ośrodki polityczne w Polsce i różni partnerzy na Zachodzie. Tak samo w przypadku Expo.

 

 

- Pan redaktor zna moje poglądy i wie o tym, Państwo może nie do końca, że uważam, że jednym z zasadniczych powodów tych porażek, czymś, co trzeba odwrócić, jest osłabienie pozycji międzynarodowej Polski, które nastąpiło w ciągu ostatnich dwóch lat. To jest ten kontekst, którego poprawa będzie trwała przez jakiś czas. Już widać pierwsze symptomy większego otwarcia, większej życzliwości, ze strony naszych rozmaitych partnerów i na Wschodzie i na Zachodzie. Ten kontekst będzie się zmieniał.

 

 

- Na pewno gotowość ze strony naszych partnerów w UE, aby głos Polski w takich kwestiach jak przyszłość UE traktować - nie chce powiedzieć poważnie - ale lepiej się w niego wsłuchiwać. Jednak decyzje z ostatnich miesięcy, z przedostatniego i ostatniego szczytu o tym, że Polska akceptuje traktat reformujący, niedługo podpisywany, zrobiły dobrze tak naprawdę naszej pozycji, bo pokazały, że Polska wnosi konstruktywny wkład.

 

 

- Nie. To są oczywiście przesadne stwierdzenia. Opozycja polityczna rządzi się własnymi regułami. Merytorycznie ja oczywiście ubolewam, podobnie jak całe środowisko i sam Donald Tusk nad tym, że takie stanowisko poprzedni rząd wypracował i przedstawił partnerom z UE. Ale jeżeli chcemy i powtórzę to jak mantrę to, o czym mówimy od kilkunastu dni - jeżeli chcemy, żeby w Polsce traktat reformujący został zaakceptowany bez przeszkód, to winniśmy zaakceptować te fakty dokonane. Faktem dokonanym jest to, że poprzedni rząd wyłączył Kartę Praw Podstawowych z prawodawstwa polskiego.

 

 

- I to jest zasadniczy powód.

 

 

- I tak się stanie. Polskich wojsk w Iraku w listopadzie przyszłego roku już nie będzie. Rzeczywiście konsultacje z Amerykanami i z innymi naszym sojusznikami i partnerami prowadził zarówno pan premier wraz z ministrem spraw zagranicznych.

 

 

- Winniśmy poinformować także tych, którzy w tej misji uczestniczą wraz z nami, jak np. Brytyjczyków. Pozostało mi poinformowanie o tej decyzji rządu sekretarza obrony Stanów Zjednoczonych pana Roberta Gatesa. I to w trakcie rozmowy, którą z jego inicjatywy odbyłem w momencie, kiedy składami mi gratulacje to się stało.

 

 

- Tak. To była rozmowa telefoniczna. Myślę, że spotkamy się w styczniu przyszłego roku w Waszyngtonie, więc będzie okazja rozwinąć ten temat. Ja sam przywiozę na rozmowy do Waszyngtonu już precyzyjny, przygotowany plan tej operacji wycofania. Nad nim w tej chwili toczą się prace. Ale reakcja ze strony mojego rozmówcy była reakcją powściągliwą, ale spokojną. Zauważyłem, że to, co go znacznie bardziej interesowało, ponieważ Amerykanie byli już przygotowani do tego, że jeżeli PO będzie tworzyła rząd, to będzie chciała wycofać polskie wojska z Iraku. To, co go bardziej interesowało, to było nasze zaangażowanie w Afganistanie. Amerykanie zauważają to, że Afganistanie pogarsza się sytuacja bezpieczeństwa, podczas gdy w Iraku sytuacja bezpieczeństwa się poprawia.

 

 

- Nie. Nie było komentarza. Jestem przekonany, że Amerykanie zdają sobie sprawę z tego, że w ciągu czterech lat obecności w Iraku, myśmy tak naprawdę - znów zacytuję premiera Tusk - z nawiązką wywiązali się ze swoich zobowiązań.

 

 

- Ale spokojna. Amerykanie przyjmują, bo też muszą przyjąć do wiadomości takie polskie stanowisko, akceptując naszą suwerenność w tych sprawach i zdjąć sobie z tego sprawę, że naprawdę, jako sojusznicy, okazaliśmy się lojalni. I jeżeli wziąć pod uwagę to, że byliśmy tam od samego początku, a nie mieliśmy wystarczających powodów gospodarczych, czy politycznych do tego, żeby się w ten rejon świata udawać, to tego typu postawa na pewno budzi szacunek.

 

 

- Chcielibyśmy, aby tę misję zakończyć latem przyszłego roku. Ale, żeby ją zakończyć, to należy rozpocząć wycofywanie naszego kontyngentu. Żeby dobrze je przygotować, już w tej chwili rozpoczęło się planowanie tego przedsięwzięcia. Myślę, że gdzieś koło marca, kwietnia rozpoczniemy wycofywanie naszej ostatniej zmiany żołnierzy. Tej zmiany, która tam jeszcze pojedzie, żeby rozpocząć proces likwidacji.

 

 

- Lato.

 

 

- Trzeba panu premierowi Tuskowi dać szansę na to, żeby ze spokojem mógł w listopadzie zakomunikować, że już tam nas nie ma.

 

 

- Wszystko zależy od tego, jaki jest tak naprawdę stan naszych służb specjalnych i jakie są notowania w związku z tym naszych służb specjalnych zagranicą, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych. Ja oczywiście w rozmowie z Panem redaktorem na antenie nie odpowiem na antenie jaki on jest.

 

 

- Nic nie powiedziałem i nic nie powiem.

 

 

- Nie mrugam nawet do Pana, bo patrzę w tej chwili w stół.

 

 

- Natomiast naprawdę od stanu naszych służb specjalnych zależy to, jak jesteśmy postrzegani.

 

 

- SKW wykonuje swoje zadania.

 

 

- Tak. Zaskoczyło mnie, ponieważ z pierwszych relacji, przybliżeń, jak wygląda w tej chwili stan naszej służby, mogę tylko powiedzieć, że nie wygląda on tak, jakbym sobie wyobrażał, że powinien wyglądać.

 

 

- To jest sprawdzane siłą rzeczy w tej chwili. Podobnie, jak sprawdzane jest zabezpieczenie, które było w gestii KW dla materiałów, które znajdowały się poprzednio w siedzibie WSI. Jak również badamy to, jaki jest stan zabezpieczenia tej dokumentacji w tej chwili w BBN. Zadaniem SKW jest pełne zapewnienie i pełna ochrona tej dokumentacji.

 

 

- Uważam, że te materiały powinny być w MON, w budynkach należących do MON. Może nie ich lokalizacja jest najważniejsza. Najważniejsze jest to, żeby były dobrze zabezpieczone.

 

 

- To właśnie wyjaśniamy.

 

 

- Pan premier dociążył mnie dramatycznie tym zobowiązaniem.

 

 

- Da się. Z pierwszych przybliżeń już wykonanych w Sztabie Generalnym wynika, że nie dałoby się szybciej, tzn. nie dałoby się wprowadzić pełnego uzawodowienia w roku 2008 i nawet w 2009. Ale jeżeli w 2008 zostanie ograniczony pobór, a w 2009 zawieszony pobór, to mamy szanse. Jeszcze jeden warunek jest ważny. Jeszcze to, żeby proces legislacyjny przebiegał bez specjalnych zahamowań. Jeśli pakiet ustaw, które są do tego konieczne zostanie przyjęty najpóźniej w 2009 roku, to wtedy możemy wejść w 2010 rok z w pełni zawodową służbą wojskową. Na wszelki wypadek mówię o roku 2010, jako tej dacie, tym roku, w którym mamy szanse na to, żeby służba wojskowa była w pełni uzawodowiona.

 

 

- Tak.

 

 

- Dokładnie tak to wygląda.

 

 

- Słuchaczom może 62 proc. profesjonalizacji niewiele powie, ale na pewno powiedzą liczby bezwzględne. Potrzebujemy ok. 23 tys. żołnierzy szeregowych zawodowych oraz tzw. żołnierzy nadterminowych, żeby uniknąć poborów w 2009 roku.

 

 

- Będzie praca w wojsku. Będą dodatkowe zachęty dla tych, którzy skorzystają z tej oferty. I mam nadzieję, że skorzystają.

 

 

- Wspólnie z panem ministrem Ćwiąkalskim nie chcemy wyjaśniać tego, czy zatrzymanie było właściwe, bo zatrzymanie było właściwe. Natomiast, czy sposób zatrzymania był właściwy.

 

 

- Tak. Tych naszych żołnierzy zatrzymano, jak rasowych bandytów. To zbulwersowało opinię publiczną, a w szczególności wytworzyło dużo fermentu w wojsku.

 

 

- Gdybym był dowódcą wojsk lądowych, to może nie mówiłbym tak emocjonalnie, ale rozumiem jego pogląd na sprawę. Ponieważ, jak mi to przed laty w MON-ie opowiadano - szacunek dla munduru polskiego jest tak wielki, że jeżeli komuś dawnymi czasu chciano dać w twarz, najpierw zdejmowano czapkę, potem zdejmowano mundur, potem dawano w twarz, potem ubierano mundur, potem zakładano czapkę i rachunki były uregulowane. Starano się nigdy nie kalać polskiego munduru. Co prawda ci zatrzymani nie mięli mundurów na sobie, ale jednak byli żołnierzami, którzy w Afganistanie służyli. To powoduje ferment.

 

 

- Ja znam dwa raporty ze strony komendanta Żandarmerii Wojskowej. Znam stanowisko, które w tych raportach zaprezentował. Słyszałem od ministra Ćwiąkalskiego, jaki jest pogląd z kolei prokuratora wojskowego, na sposób zatrzymania. Te dwie informacje zderzają się ze sobą i są ze sobą sprzeczne. Ta konfrontacja na służyć temu, żeby wyjaśnić sprawę, kto tak naprawdę spowodował to, że taki właśnie był sposób zatrzymania, a nie inny.

 

 

- Moim zdaniem i zdaniem ministra Ćwiąkalskiego, jeśli mogę za niego mówić, to był błędny sposób.

 

 

- Dziś sprawa się wyjaśni. Myślę, że jeszcze przed południem będziemy w stanie wspólnie z panem ministrem Ćwiąkalskim zaprezentować.

 

 

- Jakieś konsekwencje być muszą.

 

 

- Dziękuję bardzo.